Merhabalar efendim.
Bu sabah Aysun Hanım’ın evindeyim. Dün geldim. Onunla Kudüs’te tanıştık. Esasen sonradan görüşeceğimizi pek düşünmemiştim ama o düşündü, geldi. Gizem’de çok rahat kalırım, hani liseden beri arkadaşım. Onun dışında bir yerde kalmayı pek sevmem ama bu evi sevdim, biliyor musunuz? Ev sahibi de sevdim tabii canım.
Bir yerde kalmaya gitmişsem sabah namazdan sonra ekmek hamuru yoğururum. Dilâra geleneklerinden biri budur. Bu sabah da namazdan sonra hamuru yoğurdum. Mayalanması için fırına koydum. Bu hamuru 1 saat kabında 1 saat de tepside mayalandırsanız kâfi.
Evet malzemeler:
1 bardak sıcak su 1 bardak soğuk su
1,5 kaşık pekmez, karıştıralım.
1 paket kuru mayayı suyun üzerine serperek dökelim ama ağzını bir bezle kapatalım 5 dakika beklesin.
Sonra azar azar un koyacağız en az 4-5 bardak alır diye düşünüyorum ama ölçmedim dikkatli olun! Unu karıştırmadan evvel 1 yemek kaşığı kekik ve biraz da tuz ekleyin, dağ kekiği olsa daha da güzel. Yoksa da üzülmeyin canım.
Yumuşak bir hamur olacak sert olmayacak ama cıpcıvık da olmayacak, en az 10 dakika yoğurun. En son hâlâ elinize yapışıyor olabilir, avucunuza zeytin yağı dökerek hamuru güzelce toparlayın. Yukarıda da söylemiştik, şimdi ağzını bir bezle kapatıp kaldırın.
1 saat sonra güzelce kabarmış bir hamurunuz olması lâzım, olmadıysa işler yolunda gitmemiş demektir. Tavsiyem onu bir kaba alın ve bütün olarak pişirmeyi deneyin ama önce tepside mayalandırın ve eğer tek bir kapta pişirecekseniz muhakkak tereyağı ile yağlayın ve de dibine kenarlarına un serpin.
Diyelim ki hamur kabardı, o zaman yine ellerimizi yağlıyoruz ve küçük baget ekmek ebatında parçalar koparıp şekil veriyoruz. Tepside de 1 saat mayalandıktan sonra yarım çay bardağından az suya biraz yağ ekleyip fırçayla ekmeklerin üzerine sürüyoruz.
180 derece fırında 25 dakikada pişer ama ben sizin fırınınızın huyunu bilemem. Daha az daha çok siz dikkat edin lütfen.
Ekmek yapmak demişken, Gazze’de ekmek yapmaya devam eden insanların mucizesi, bütün dünyanın şahit olduğu bu destan. Boynumuzda utanç olarak asılı. Temiz evlerimizde, sıcak ekmeklerimizi yapıp yerken, boğazımızda acıyan o şey, bâki olsun.
Bu acı, geçmesin.
Oraya, o bereketli topraklara fetihler ve zaferler geldiği gün, bizim sevincimiz de utanca bulanmış hâlde bekleyecek. Haftalardır geceleri uyumadan evvel kendimize sorduğumuz soru aynı:
Biz sizinle aynı cennete mi talibiz?
Yine de.
Eğer buluşursak cennette. Size ekmek pişirmek isterim. Biliyorum, artık ihtiyacınız olmayacak fakat.
Benim buna ihtiyacım var.
on iki kasım iki bin yirmi üç.
