Yapamayacaklarımız

Acının nereden, nasıl yakalayacağını asla bilemezsin. Saniyeyi dahi kırka bölen anların birinde kalbe incecik, sinsi bir çizik atılır. Giderek ığıl ığıl, içini gıcıklayan cızırtıya dönüşür. Nereden geldiği anlaşılmayan o sınır bozucu ses huzuru kaçırmaya, hatırlamaya yeter.

Acının nereden nasıl dönüp başına fırlatılacağını bilemezsin. Taşı yerden alırken kimseyi görmemişsen eğilmeyi akıl edemezsin. Taşlar ıskalasın diye sürekli eğilmek de olmaz, olamaz. O taşı mutlaka yersin. Mutlaka.  Çünkü bazen uzatılan bir lokma ekmek yutarken taşa dönüşür. Ekmeği veren bilmez, buğday bilmez bunu, ekmek bile bilmez. Neyin taş olduğunu bilmez insanlar. Fırlattıkları nereye, kime, nasıl isabet eder? En sıradan cümleler bir kalbi kaç kez başa sardırır, bilmez. Üstelik bu bilmeyiş kabahat de değil.

Düğmelerle oyna, çevir ve bekle; insanı deli eden cızırtının kesilmesi için bütün kanalları gezin. Yalnızca senin duyduğun o sesi yok edemezsin. Belki de, zaten yoktur. Olmayan bir şeyi ortadan kaldırmaya çalışmakla bitmiş bir ömürdür bu. Hayır, öyle olmasın.

Acıya hazırlıklı yakalanamazsın. Öyle ki bir kez araba çarptı diye diğer çarpışmalar canı korumaya yetmez.
Kaza, kazadır. Hasar, hasardır. Daha az telâşlansan da eskimez. Lütfen, kimse kimseye çarpmasın.

Acın için kimseyi suçlayamazsın. Kızının gözlerine bakan bir babaya ancak sevinilir. Fakat tuhaf bir tattır bu,
sevinemezsin. Gördüğüne memnun olurken aynı ân içinde hayıflanmalar ve tekrar eden birkaç sahne. Hâtıra, bitmez. Bir bıçak ki her saplayışta kanını akıtır. Ne etine ne bıçağa kimse sövmesin.

Acına nergisler, acına çocuk gülüşleri ve umutlar, acına iyileşmeyi ekebilirsin. Toprağın inadı kırılır, kurak araziler
orman olur. Hepsi olur. Nergisler büyür kuşlar bahçene üşüşür. Bir sabah da değilse de bir sabah, iyileşirsin. Gerçekten, sımsıcak ve dipdiri. Güçlenen ,büyüyen, iyileşen kalbinle de olsa işte, acı, acıdır. Artık kanamıyorsa da oyulmuş boşluklar yine oradadır.

Kendine bir baba yapamazsın.

Fakat öğrenirsin. ”Kendi baban olmayı da öğrenirsin.”